Σήμερα το πρωί, εν όψει της 25ης Νοέμβρη -μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών- πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με πανό, τρικάκια και συνθήματα, στα γραφεία του συμβουλευτικού κέντρου της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων του Υπουργείου Εσωτερικών στο παράρτημα Πάτρας. Όπως διακηρύττει και η ίδια, η Γ.Γ.Ι.Φ, είναι ο αρμόδιος κυβερνητικός φορέας για το σχεδιασμό, την υλοποίηση και την παρακολούθηση της εφαρμογής των πολιτικών για την ισότητα μεταξύ γυναικών και ανδρών.
Κρατάμε τη φλόγα της εξέγερσης του stonewall ζωντανή…ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Tους τελευταίους μήνες ζούμε σε μια συνθήκη ανυπολόγιστης ανθρωπιστικής καταστροφής και πρωτόγνωρης κοινωνικής κρίσης, όπου αναδεικνύεται με εμφατικό τρόπο η εγκληματική και δολοφονική φύση του κρατικού – καπιταλιστικού συστήματος για την πλειοψηφία της κοινωνίας και ειδικά για τα πιο ευάλωτα και φτωχά κομμάτια της. To κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας, που ήδη καταδικάζει εκατομμύρια ανθρώπους στο θάνατο από την πείνα, τις ασθένειες και τον πόλεμο, επιχειρεί για τη διατήρηση των προνομίων του και της θέσης εξουσίας του. Από τη διάλυση των δημόσιων δομών υγείας μέσω της υποχρηματοδότησης, των απολύσεων, του κλεισίματος νοσοκομείων με αποτέλεσμα να βρίσκονται διαθέσιμες ελάχιστες κλίνες εντατικής θεραπείας, σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες, μέχρι την ευνόηση των επιχειρήσεων και των αφεντικών, την ίδια ώρα που λεηλατούνται ακόμα περισσότερο τις εργατικές κατακτήσεις, με την εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία να γιγαντώνεται εν μέσω πανδημίας, με απολύσεις, ανασφάλιστη εργασία, υπερεκμετάλλευση.
Την Κυριακή 8 Μάρτη διαδηλώσαμε από την πλατεία Γεωργίου. Θέλοντας για μια ακόμη φορά να κρατήσουμε ζωντανή την φλόγα των αγώνων του παρελθόντος δε θα μπορούσαμε παρά να βρισκόμαστε στο δρόμο μαζί με ακόμα 150 διαδηλωτές.
Το μπλοκ που συγκροτήθηκε από την ανοιχτή διαδικασία που καλέστηκε από την πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία πλαισιώθηκε από περίπου 60 άτομα με κεντρικό πανό: «8η ΜΑΡΤΗ: ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ».
Κόντρα στην πατριαρχία και σε κάθε μορφή καταπίεσης που επιβάλλει το σύστημα, απαντάμε προτάσσοντας την αυτοοργανωμένη και αντιθεσμική δράση. Μαθαίνουμε και αντλούμε έμπνευση από τους αγώνες των γυναικών σε όλο τον κόσμο, από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού και τις γυναίκες Ζαπατίστας από τις συντρόφισσές μας στην άλλη πλευρά του Αιγαίου που αντιστέκονται στο φασιστικό-πατριαρχικό κράτος της Τουρκίας και από όλες τις γυναίκες που αντιστέκονται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.
8η Μάρτη: Ημέρα αντίστασης και αγώνα!
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ «CAIRO678»: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΜΑΡΤΗ, 8μ.μ., Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)
ΠΟΡΕΙΑ: ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΜΑΡΤΗ, 12μ., ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε το 1910 ως η μέρα για να τιμηθούν οι γυναικείοι αγώνες. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τις απαρχές της ημέρας αυτής. Κάποιες από αυτές φαίνεται να είναι είτε η απεργία εργατριών ιματισμού το 1857 είτε μια διαδήλωση απεργών το 1908 στη Νέα Υόρκη. Η μαχητική απεργία και “η εξέγερση των 20.000” τον χειμώνα του 1910, η φωτιά της Triangle Waist με τις κλειδωμένες εργάτριες μέσα, η απεργία των κλωστοϋφαντουργών στο Λόρενς της Μασαχουσέτης το 1912 με τις γυναίκες να πρωτοστατούν δείχνουν όλα πως-όπως και να έχει- πρόκειται για μια εποχή κατά την οποία η Αμερική στιγματίστηκε από δυναμικές απεργίες και κινητοποιήσεις των πιο άγρια εκμεταλλευομένων κομματιών στα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες, που ήταν στην πλειοψηφία τους οι γυναίκες εργάτριες και μετανάστριες. Γυναίκες που ήρθαν σε αντιπαράθεση με τους επιβεβλημένους έμφυλους ρόλους, οι οποίοι τις ήθελαν εξαρτημένες από τις οικογένειες και τους συζύγους.
Η καθεστωτική καθιέρωση μιας τέτοιας μέρας ως “η γιορτή της γυναίκας”, επιχειρεί την απονοηματοδότηση κάθε μαχητικής διεκδίκησης, κάθε ιστορικής παρακαταθήκης και συλλογικής μνήμης που μπορεί να εμπνεύσει και να προωθήσει τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση.Η προσπάθεια ενσωμάτωσης των διαφόρων κινημάτων και η αλλοίωση των χαρακτηριστικών τους είναι συνήθης πρακτική της κυριαρχίας για να αφομοιώσει κάθε προσπάθεια αντίστασης και να μειώσει τη ριζοσπαστικότητά της. Για εμάς, η 8η Μάρτη αποτελεί ημέρα αντίστασης και αγώνα και όχι μια “γιορτή” για τη γυναίκα, που στην πραγματικότητα το μόνο που κάνει είναι να επιβεβαιώνει και να αναπαράγει τους επιβεβλημένους έμφυλους ρόλους.
Τη Δευτέρα 24/2, στις 9:00 μ.μ. πραγματοποιήθηκε συνέλευση στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87) για τη συγκρότηση μπλοκ στην πορεία της 8ης Μάρτη. Το αρχικό κάλεσμα της πρωτοβουλίας γυναικών ενάντια στην πατριαρχία εδώ.
Επόμενη συνέλευση την Παρασκευή 28/2 στις 6μ.μ. στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87).
ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ,
ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
enantiastinpatriarxia@gmail.com
Επικοινωνία: Κάθε Τρίτη 19:00-22:00 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)
Κάλεσμα σε συνέλευση για τη συγκρότηση μπλοκ στην πορεία της 8ης Μάρτη
Δευτέρα 24/2 στις 9:00 μμ.
στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «επί τα πρόσω» (Πατρέως 87)
8η Μάρτη: Ημέρα αντίστασης και αγώνα!
Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε το 1910 για να τιμηθούν οι γυναικείοι αγώνες. Η καθεστωτική καθιέρωση μιας τέτοιας μέρας επιχειρεί την απονοηματοδότηση κάθε μαχητικής διεκδίκησης, κάθε ιστορικής παρακαταθήκης και συλλογικής μνήμης που μπορεί να εμπνεύσει και να προωθήσει τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Έναν αγώνα τον οποίο η κυριαρχία συνεχώς επιχειρεί να προβάλει ως «αίτημα για ισότητα στη διαχείριση της εξουσίας». Η προσπάθεια ενσωμάτωσης των διαφόρων κινημάτων και η αλλοίωση των χαρακτηριστικών τους είναι συνήθης πρακτική της κυριαρχίας για να αφομοιώσει κάθε προσπάθεια αντίστασης και να μειώσει τη ριζοσπαστικότητά της. Για εμάς, η 8η Μάρτη αποτελεί ημέρα αντίστασης και αγώνα και όχι μια «γιορτή» για τη γυναίκα, που στην πραγματικότητα το μόνο που κάνει είναι να επιβεβαιώνει και να αναπαράγει τους επιβεβλημένους έμφυλους ρόλους.
Η πατριαρχία αποτελεί ένα από τα θεµέλια του κόσµου της εξουσίας και βασικό στοιχείο κοινωνικής αναπαραγωγής του. Ως γυναίκες, πέρα από την εκμετάλλευση και την καταπίεση που επιβάλλεται συνολικά στους από τα κάτω, βιώνουµε την καταπίεση και στο πεδίο των έµφυλων διαχωρισµών, ως µια ακόμη μορφή καταπίεσης που απορρέει από τη δομή του κυρίαρχου συστήματος. Στην εποχή της όξυνσης της επίθεσης του κράτους και των αφεντικών, οι βασικοί πυλώνες συγκρότησης του κόσμου της εξουσίας επιχειρούν να μεταφέρουν τη σήψη του κρατικού, καπιταλιστικού και πατριαρχικού τρόπου οργάνωσης στην κοινωνία. Όσο βαθαίνει η κρίση, η επίθεση που δεχόμαστε σε όλα τα πεδία εντείνεται. Μαζί της εντείνονται και οι σύγχρονες εκδηλώσεις της πατριαρχίας.
Οι δεκάδες βιασμοί και δολοφονίες, οι ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας των γυναικών, οι απολύσεις, το δουλεμπόριο και η καταναγκαστική πορνεία, η καθημερινή βία απέναντι στις μετανάστριες, οι καμπάνιες κατά των αμβλώσεων κόντρα στην αυτοδιάθεση του σώματος των γυναικών ο εξευτελισμός και η περαιτέρω επίθεση σε αγωνίστριες σε κατασταλτικές επιχειρήσεις, οι ομοφοβικές και σεξιστικές επιθέσεις, η σωματική βία, καθώς και οι παρενοχλήσεις και απειλές από το στρατό κατοχής που έχει εγκατασταθεί στην περιοχή των Εξαρχείων σε μαθήτριες, εργαζόμενες, αλλά και όσες και όσους ζουν και αγωνίζονται στην περιοχή, συνθέτουν σύντομα τη σύγχρονη πραγματικότητα.
Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
Η 25η Νοέμβρη έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Καθιερώθηκε το 1991, ύστερα από αιτήματα γυναικείων οργανώσεων, σχεδόν 30 χρόνια αργότερα από όταν οι τρεις αγωνίστριες αδερφές Μιραμπάλ βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι θανάτου, κατ’ εντολή του δικτάτορα Τρουχίγιο στη Δομινικανή Δημοκρατία.
Η καθεστωτική καθιέρωση τέτοιων ημερών δεν μπορεί να κρύψει τα αναρίθμητα παραδείγματα καθημερινής, ωμής, θεσμικής ή μη βίας εις βάρος των γυναικών, αλλά και όλων όσων ανήκουν στον πάτο της κοινωνικής και ταξικής ιεραρχίας. Δεν είναι μακρινά άλλωστε τα παραδείγματα της διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών το 2012, σε μια περίοδο μηδενικής ανοχής για το κράτος, της καταδίκης της 22χρονης γυναίκας στη διπλανή Κόρινθο, που υπερασπίστηκε τον εαυτό της απέναντι στο βιαστή της, της αθώωσης των βιαστών της φοιτήτριας στην Ξάνθη το 2016 -καθώς και τις αθωώσεις βιαστών σε όλον τον κόσμο-, της δολοφονίας της Ελένη Τ. σε παραλία της Ρόδου, έπειτα από το βιασμό και την κακοποίησή της, των 3 μεταναστριών που βρέθηκαν νεκρές στην περιοχή του Έβρου και πιθανότατα δολοφονήθηκαν από διακινητές, του εγκλεισμού σε στρατόπεδα συγκέντρωσης χιλιάδων στοιβαγμένων μεταναστριών και μεταναστών. Δεν ξεχνάμε το παράδειγμα της άγριας δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου, ακτιβιστή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και οροθετικό, μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, στο πρόσωπο του οποίου εξαπολύθηκαν μανιωδώς όλα εκείνα τα αντικοινωνικά, κανιβαλικά αντανακλαστικά που είναι αναγκαία για τους ισχυρούς, γι’ αυτό και τα διαχέουν στους από τα κάτω της κοινωνικής πυραμίδας. Έτσι, επιβάλουν και διατηρούν την περίοπτη θέση τους στον κόσμο του κράτους, της εξουσίας και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ,ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Η 25η Νοέμβρη έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Καθιερώθηκε το 1991, ύστερα από αιτήματα γυναικείων οργανώσεων, σχεδόν 30 χρόνια αργότερα από όταν οι τρεις αγωνίστριες αδερφές Μιραμπάλ βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι θανάτου, κατ’ εντολή του δικτάτορα Τρουχίγιο στη Δομινικανή Δημοκρατία.
Για εμάς, βέβαια, είναι δεδομένο πως τίποτα δεν κερδίζεται μέσα από θεσμικές φιέστες και καθεστωτικές καθιερώσεις παγκοσμίων ημερών μνήμης. Γνωρίζουμε πως κάθε λογής γιορτές των θεσμών και των επικερδών ανθρωπιστικών οργανώσεων δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αποσιωπούν και να διαστρεβλώνουν ημέρες στις οποίες χύθηκε αίμα αγωνιστριών-ων, ημέρες αντίστασης ενάντια στον κόσμο της εξουσίας. Οι ίδιοι θεσμοί εξάλλου που καθιερώνουν ημέρες σαν την 25η Νοέμβρη είναι αυτοί που συντηρούν, καλλιεργούν και αναπαράγουν όλα τα πατριαρχικά σχήματα, όλα τα σχήματα επιβολής. Είναι οι ίδιοι που προωθούν την καταπίεση και την υποταγή των από τα κάτω, εκείνων που αποκλίνουν και περισσεύουν. Γυναίκες, εκδιδόμενα άτομα, τα lgbtqi+ άτομα, μετανάστριες, τοξικοεξαρτημένοι, κάθε λογής φτωχοί και φτωχοδιάβολοι (γιατί για την εξουσία και εν προκειμένω στον καπιταλισμό, επιχειρείται η ποινικοποίηση της φτώχειας ώστε όλοι όσοι περισσεύουν να ζουν μια ζωή που δεν αξίζει να βιωθεί), αναρχικές-οι, αγωνιζόμενοι άνθρωποι, αρνητές του υπάρχοντος και όποια αποκλίνουν από τα κυρίαρχα πρότυπα συμπεριφοράς και έκφρασης, είναι μόνο ορισμένα από αυτά που πρέπει να σιωπήσουν, να κρυφτούν και ει δυνατό να εξοντωθούν από το οικοδόμημα που ξερνά κανιβαλισμό και μίσος για κάθε τι «ξένο», για καθετί «μη κανονικό».
Πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία 