ΠΟΙΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ
Η πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία δημιουργήθηκε το 2017 όταν, με αφορμή την 25η Νοέμβρη, που έχει ανακηρυχθεί από τον ΟΗΕ ως παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, μας δημιουργήθηκε η ανάγκη να μιλήσουμε για την καθεστωτική καθιέρωση τέτοιων ημερών σε σχέση με τον πραγματικό ριζοσπαστικό αγώνα των γυναικών που καταπιέζονται. Μας ήταν ξεκάθαρο από την αρχή –σε όσες συντρόφισσες βρεθήκαμε τότε- πως η παρουσία μας στον δρόμο και η καθιέρωση της 25η Νοέμβρη σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται την εξάλειψη της βίας που υφίστανται οι γυναίκες, αφού στην πραγματικότητα, μέσω της απονοηματοδότησης και στη συνέχεια της επανανοηματοδότησής της από την κυριαρχία και το υπάρχον σύστημα, επιτυγχάνεται για μία ακόμα φορά η διαστρέβλωση της υπόθεσης της γυναικείας χειραφέτησης.
Η σύσταση μιας τέτοιας πρωτοβουλίας ήταν κάτι που απασχολούσε καιρό. Οι σύγχρονες εκδηλώσεις της πατριαρχίας εντείνονται όσο εντείνεται η συστηµική κρίση, η επίθεση των κυρίαρχων και η προσπάθεια εκφασισµού της κοινωνίας. Τα άπειρα πρόσφατα παραδείγματα είναι σαφή. Από το 2012, με την διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών σε μια περίοδο μηδενικής ανοχής και εξόντωσης όποιου περισσεύει, μέχρι την καταδίκη της 22χρονης Π.Α. στη Κόρινθο που υπερασπίστηκε τον εαυτό της απέναντι στο βιαστή της και τον βιασμό και τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο, μεσολαβούν χιλιάδες καθημερινά παραδείγματα βίας κατά των γυναικών σε διάφορα πεδία. Οι δεκάδες βιασμοί, η ενδο-οικογενειακή βία και καταπίεση, οι εξευτελισμοί και η περαιτέρω επίθεση σε αγωνίστριες από κατασταλτικούς μηχανισμούς, οι ιδιαίτερες συνθήκες εργασιακής εκμετάλλευσης των γυναικών, το δουλεμπόριο (trafficking) είναι μόνο κάποια από αυτά, όπως αποκρυσταλλώνονται στον σύγχρονο κόσμο και διαχέονται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
Η σημασία της οργάνωσης των γυναικών, αλλά και η ύπαρξη ενός υποκειμένου που θα εκφράζει μία θέση από αναρχική, ριζοσπαστική κοινωνική και ταξική σκοπιά κόντρα σε καθεστωτικές καθιερώσεις, θεσμικές διεκδικήσεις ή μοριακές αναλύσεις και θα αποτελεί κομμάτι του ευρύτερου αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο ήταν κάτι που κρίναμε τότε πως έλειπε από την κινηματική πραγματικότητα. Έτσι, εξαιτίας της επίθεσης που βιώνουμε στο κομμάτι των έμφυλων διαχωρισμών και μετά την κίνηση της 25ης Νοέμβρη, αποφασίσαμε να συγκροτήσουμε μία μόνιμη συνέλευση γυναικών για την πάλη ενάντια στη πατριαρχία. Πολύ σύντομα, η πρωτοβουλία μαζικοποιήθηκε, κάτι που μας έδειξε πως η ανάγκη οργάνωσης των γυναικών, όπως μας προέκυψε αρχικά, είναι μία-ευρύτερα-υπαρκτή ανάγκη. Σήμερα, η πρωτοβουλία τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από τον ευρύτερο αγώνα με συντρόφισσες να έχουν ασχοληθεί πρωτίστως με το έμφυλο και κατόπιν να έχουν συλλογικοποιηθεί και πολιτικά και αντιστρόφως, γεγονός που αποτελεί για μας ζητούμενο.
Από τότε μέχρι σήμερα η δράση μας συνοψίζεται στην διαρκή προσπάθεια ενίσχυσης της κίνησης μας και του λόγου μας. Είναι-σταθερά- ισχυρή η παρουσία μας στο δρόμο την 8η Μάρτη και την 25Η Νοέμβρη, με το πλαίσιο πάντα που βάλαμε προηγουμένως, αλλά και σε κάθε στιγμή που πρέπει να βρισκόμαστε στο δρόμο για ζητήματα που άπτονται της βαρβαρότητας του πατριαρχικού, κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος.
Στηρίζουμε τους αγώνες της lgbtq+ κοινότητας, στο βαθμό που μας καλύπτει το πλαίσιο τους, ακριβώς γιατί θεωρούμε πως η επίθεση στο πεδίο των έμφυλων διαχωρισμών και η επίθεση στη σεξουαλικότητα έχουν κοινή ρίζα την πατριαρχία. Οπότε και προσπαθούμε να ενισχύουμε τους αγώνες όταν αυτοί είναι ριζοσπαστικοί και ανατρεπτικοί ή να παρεμβαίνουμε σε αυτό με σκοπό την όξυνση και τη ριζοσπαστικοποίηση τους.
Φροντίζουμε διαρκώς να εμπλουτίζουμε το λόγο μας, με κουβέντες αυτομόρφωσης, προβολές και θεματικές συζητήσεις.
Το προηγούμενο διάστημα, και εν μέσω σφοδρής καταστολής από πλευράς κράτους με διαχειριστή την Νέα Δημοκρατία, ήρθαμε αντιμέτωπες κι εμείς με τη σειρά μας με την αγριότητα αυτή στο δρόμο την περασμένη 6η Δεκέμβρη. Η καταστολή ήταν άγρια ενώ στόχευσε σε σημαντικό βαθμό και στις γυναίκες διαδηλώτριες. Στο πλαίσιο αυτό επιχειρήσαμε να συσπειρώσουμε τις συντρόφισσες που δέχτηκαν τέτοιες επιθέσεις-σωματικές και λεκτικές- προκειμένου να κουβεντιάσουμε και να βρούμε τους τρόπους εκείνους να σπάσουμε το φόβο και να βγούμε μπροστά, να απαντήσουμε μαζί. Η συζήτηση αυτή κατέληξε σε μία συγκέντρωση ενάντια στην έμφυλη βία της αστυνομίας διοργανωμένη από συντρόφισσες και φυσικά ενισχυόμενη από συντρόφους, ως απάντηση στη χυδαία και άγρια καταστολή των μπάτσων. Έμπνευση για εμάς, υπήρξαν οι συντρόφισσες στα Εξάρχεια, οι οποίες κατόπιν της σφοδρής έμφυλης βίας που τους ασκήθηκε από τους μπάτσους στα Εξάρχεια κατόπιν της μεγάλης διαδήλωσης της 14ης Σεπτέμβρη 2019 πραγματοποίησαν συγκέντρωση ενάντια στην έμφυλη βία αλλά και τις συντρόφισσες που απαντούν στον κοινωνικό κανιβαλισμό και τα περιστατικά βιασμών στην περιοχή με μαζικές και μαχητικές συγκεντρώσεις και πορείες.
ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Βασική αρχή του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι ιεραρχικά δομημένες σχέσεις που παράγουν η ανισότητα και η ανελευθερία, διαχωρίζουν τις κοινωνίες με βάση την ταξική θέση, την εθνική καταγωγή, το χρώμα του δέρματος, το φύλο, τη σεξουαλική προτίμηση. O καπιταλισμός εμπεριέχει επιμέρους μορφές εξουσίας με σκοπό την διάσπαση των από τα κάτω, στοχεύοντας στην καλλιέργεια και την αναπαραγωγή του φόβου και του αποκλεισμού μεταξύ των καταπιεσμένων σε όλα τα πεδία. Η πατριαρχία αποτελεί θεμέλιο λίθο του κόσµου της εξουσίας και βασικό στοιχείο κοινωνικής αναπαραγωγής του. Υπάρχει, καλλιεργείται και επιβάλλεται σε κάθε επίπεδο της κοινωνικής οργάνωσης. Από την πλευρά της, η κυριαρχία προσπαθεί να επιβάλλει τον κατακερματισμό της εργατικής τάξης με σκοπό τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης, σύμφωνα πάντα με τα πατριαρχικά πρότυπα.
Η επίθεση στη θηλυκότητα προσπαθεί να μας υπενθυμίσει την γυναικεία μας φύση ως κάτι βάσει του οποίου καταπιεζόμαστε και βασανιζόμαστε περαιτέρω. Η έμφυλη καταπίεση όμως, δεν είναι διαχωρισμένη από το σύνολο των υπόλοιπων μορφών καταπίεσης που απορρέουν από τη δομή και τη λειτουργία του κυρίαρχου συστήματος.
Στην εποχή της απογείωσης της επίθεσης του κράτους και των αφεντικών, οι βασικοί εξουσιαστικοί πυλώνες επιχειρούν να μεταφέρουν τη σήψη του κρατικού, καπιταλιστικού και πατριαρχικού τρόπου οργάνωσης στην κοινωνία. Όσο βαθαίνει η κρίση, τόσο επιδεινώνεται η επίθεση που δεχόμαστε σε όλα τα πεδία. Η πολιτική διαχείριση επιβάλλει το δόγμα της μηδενικής ανοχής συνθλίβοντας όποιον περιττεύει, όποιον δεν είναι σύμφωνος με το κοινωνικό πλαίσιο που αυτή ορίζει. Τροφοδοτεί, λοιπόν, τον κοινωνικό κανιβαλισμό για να επιβιώσει. Η διάχυση του ρατσισμού και η προώθηση του κοινωνικού εκφασισμού έρχεται ως συνέχεια της θεσμικής κατοχύρωσης της κατάστασης εξαίρεσης για τους κατατρεγμένους και τους απόκληρους, του χαρακτηρισμού τους ως «περιττούς πληθυσμούς». Η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου μέρα μεσημέρι από ιδιοκτήτες και μπάτσους και ο άγριος βιασμός και η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη σε συνδυασμό με την επιχείρηση συγκάλυψής της είναι τα πιο απτά τέτοια παραδείγματα του τελευταίου καιρού.
ΤΡΟΠΟΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
Αρχικά, πρέπει να πούμε -όπως είναι και προφανές- πως επιλέγουμε τον ξεχωριστό τρόπο οργάνωσης των γυναικών πάντα όμως πλάι-πλάι με τους συντρόφους μας που παλεύουμε μαζί να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. Θεωρούμε πως η απαλλαγή των καταπιεσμένων από τα δεσμά τους θα είναι έργο δικό τους. Υπό αυτήν την έννοια, έχει σημασία η οργάνωση των γυναικών γιατί είναι αυτές που βιώνουν κυρίαρχα τα αποτελέσματα της διάχυσης της πατριαρχίας, είναι αυτές που μπορούν να τα μοιραστούν, να τα αλληλοκατανοήσουν και να βρουν τους πιθανούς τρόπους να τα αντιπαλέψουν. Πάντα με τη στήριξη των συντρόφων τους. Τι νόημα θα είχε η πάλη ενάντια στην πατριαρχία, χωρίς τη συνολικοποίησή της και χωρίς να μοιραζόμαστε τις σκέψεις και τις αγωνίες μας με τους συντρόφους μας;
Ο αγώνας των γυναικών για την απελευθέρωσή τους από τα δεσµά της πατριαρχίας είναι αναπόσπαστο κοµµάτι του αγώνα για το γκρέµισµα της κρατικής και καπιταλιστικής επιβολής. Όσο υπάρχει κράτος και κεφάλαιο, τότε σίγουρα θα υπάρχει και πατριαρχία, θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, θα υπάρχουν καταπιεστές και καταπιεσμένοι.Γι αυτό το λόγο επιλέγουμε να συλλογικοποιηθούμε και ως γυναίκες, να οργανωθούμε, να αντισταθούμε και όλες μαζί, με τους εργάτες, τους ανέργους, τους φοιτητές, τους μαθητές, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, να ενώσουμε τις φωνές και τη δράση μας με όραμα μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.
Έχει σημασία να πούμε πως στην ανάλυσή μας αλλά και στον τρόπο που οργανωνόμαστε δεν μπορούμε να είμαστε όλες μαζί γιατί δεν είμαστε όλες μαζί. Ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία, η συλλογικοποίηση των γυναικών πρέπει να έχουν ταξικό πρόσημο. Συσπειρωνόμαστε οι γυναίκες από τα κάτω, όσες βιώνουμε στην πραγματικότητα την καταπίεση σε κάθε πεδίο της καθημερινότητας μας κι όχι στενά και μόνο στη βάση της θυληκότητάς μας. Το αντίθετο θα ήταν μάταιο και θα κατέληγε σε αιτήματα για ίση μεταχείριση των γυναικών εντός του υπάρχοντος, θα πλαισιωνόταν εύκολα από αιτήματα για ισότιμη ανέλιξη σε θέσεις εξουσίας κλπ, κάτι το οποίο είναι πλήρως αφομοιώσιμο από την κυριαρχία και σε μεγάλο βαθμό συμβαίνει ήδη. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την Όλγα Γεροβασίλη, η οποία υπήρξε υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. επί κυβέρνησης Σύριζα και διεύθυνε πλήθος κατασταλτικών επιχειρήσεων.
Μας ενδιαφέρει να είμαστε όλες και όλοι ελεύθερες και ελεύθεροι και όχι ίσες με τους άντρες στην καταπίεση, σε ρόλους καταπιεστών ή καταπιεζόμενων.
Αντλώντας έμπνευση από σύγχρονα (και μη) παραδείγματα επαναστατημένων κοινωνιών και γυναικών που αγωνίζονται σε όλο τον κόσμο, παίρνουμε δύναμη για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας στο εδώ και στο τώρα, με νέα μέσα πάλης και νέες μορφές οργάνωσης, αντιλαμβανόμαστε πως λειτουργεί το παγκόσμιο κεφάλαιο απέναντι στους καταπιεσμένους και σε όσους αντιστέκονται και οραματιζόμαστε μια άλλη κοινωνία.
Το κείμενο ανάλυσης της συγκυρίας που βγάλαμε τον Μάρτιο του 2021 εδώ.
To κείμενο ανάλυσης της συγκυρίας που βγάλαμε τον Οκτώβρη του 2021 εδώ.
Αυτοπαρουσιαστική αφίσα της πρωτοβουλίας εδώ.
πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
mail: enantiastinpatriarxia@gmail.com
Πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία 